..:: [awaken / czekając na oczekiwanie]

Niedziela, Poniedziałek, Wtorek...


Karuzela dni. Mijają z prędkością światła, odchodząc w szarą wstęgę. Mieszającą się za nami - no może za wyjątkiem kilku punktów które świecą, które zapamiętaliśmy.

Dobrze lub źle.

Kiedyś wierzyłem że to gonitwa, jak wyścig szczurów. Niestety, to nie prawda. Wyścigi mają swój koniec... A my sami tworzymy wirtualne etapy, w których umawiam iż coś się w naszym życiu zmieni, coś osiągniemy, zrobimy. 

Żart.

Tajemnica, że ważna jest sama droga jest znana wszystkim. Tyle że (praktycznie) nikt z tego nie korzysta. Łatwiej próbować wymusić aktualizację systemu w telefonie, jest to ważne...  W telefonie który najdalej za rok trafi na złom.

Jeżeli mamy szczęście można owinąć się dookoła dzieci. Tak, to niezła droga, bo przynajmniej jest to ważne i coś daje na przyszłość, jednocześnie czasami spłacając to co otrzymaliśmy (lub też nie - przekornie).

Tyle że to nie może być jedne, bo dzieci potrzebują niedługo swojej własnej przestrzeni i życia. A wtedy chyba warto być najwyżej uważnym wsparciem gdy się okazuje przydatne.  

Bo istniejemy niezależnie. 

Fakt, bardzo też pomaga zwrócenie się w kierunku sportu. Zwłaszcza gdy czyta się wyniki sport tracker'a czy nike kolegów czy koleżanek [tia, PK, BD... to o Was :) ]. Wtedy zawsze jest lepiej. Zwyczajnie, gdy się zajedzie nie ma czasu na myślenie, dopisuje humor.

Niestety, konsekwencja jest bardziej niż niezbędna... A to jest trudne. Bardzo trudne. 

A my? Pędzimy dalej. I chwilami, rozglądając się - wyrwani z tego ciągu dookoła siebie - widzimy... no właśnie. Na chwilę widzimy skupione, zacięte twarze, myśli - identyczne z tymi które sami mamy, tyle że śmiesznie nieważne [bo to przecież ja mam poważny problem, nikt inny].

Jak się w obecnym świecie wyrwać z tego koła? Im więcej słyszę porad tym bardziej się mi chce śmiać. Fakt, czasami widzę coś co dla kogoś działa (vide religia - poznałem ludzi którym to daje siłę), ale z zasady jesteśmy zawieszeni. W próżni.
Szukając...

cdn  [?]